Doğduğum günden beri hep senin sesini duydum. Artık belli bir yaşa geldikten sonra anneme: “Anne Açık Radyo’ya gidelim” diye yalvarmaya başladım. Annem birkaç yıl beni oyaladı. En sonunda ise Açık Radyo’ya gitmiş oldum. Çok heycanlıydım. Bana “ne içersin?” dediklerinde bile ben, “farketmez” cevabını verdim. Bana “eğer çocuk programı yaparsak sen de gelir misin?” dediklerinde ben çok sevindim. Ama her zamanki gibi yine “farketmez” dedim. Bana “en çok hangi şarkıyı seviyorsun?” dediklerinde bile ben heyecanımdan şarkının adını unutmuştum. Sonra annem hatırlattı. Ertesi sabah benim için çaldıkları parçada benim adımı söylediklerine inanamadım. Bir tek benim için şarkıyı tercüme bile etmişlerdi. Onları çok sevmiştim. Bir dahaki gidişimde kesinlikle konuşacağım. Dinleyici Mektubu . Meryem Keskin . 9 Mart 2005 .