Ölümlü dönemi: 1899 -27 Nisan 1981 İstanbul. Münir Nurettin Selçuk, 22 Şubat 1930 tarihinde kendisinden önce hiçbir alaturkacıya (!) verilmeyen, ve ancak ‘Sahibinin Sesi’ plâk şirketinin yerli ve yabancı yöneticilerinin araya girmesiyle tahsis edilen Fransız Tiyatrosu’nda (şimdiki Ortaoyuncular sahnesi) verdiği konserle; ayakta, tek başına Türk Musikisi söyleyen ilk hanende oldu. Bu sadece bir şekil değişikliği değil, bir buçuk asırdır oluşturulmak istenen yeni kültürün, yeni hayatın, Meşrutiyet’le başlayan yeni yapılanmanın ve nihayet Cumhuriyet’in yansımalarının Münir Nurettin Selçuk tarafından eyleme dönüştürülmesidir. Münir Nurettin Selçuk, Osmanlı İmparatorluğu ile Cumhuriyet Türkiyesi kültürünün samimi bir alaşımıdır. Onun en büyük başarısı, kendisine kadar gelen incelmiş üslubu aynı incelikle, ama yeni bir söyleyişle, halka rağmen değil, halk için devam ettirebilmesidir. Yalnız bu yeni söyleyişte asla halk dalkavukluğu yoktur. Bu nedenlerle Münir Nurettin Selçuk ‘Doğru zamanda, doğru yerde, doğru kişi’ olarak tanımlanabilir. Film müzikleri de yapan Münir Bey’in olağanüstü icracılığı, bestekârlığını her zaman gölgelemiştir. Yaşadığı dönemin sosyokültürel ortamının atmosferini aktaran ‘Dönülmez akşamın ufkundayız’, ‘Aziz İstanbul’, ‘Âşıka Bağdat Sorulmaz’, ‘Kalamış’ gibi eserleri hâlâ tazeliğini korumaktadır.

Kısa Kısa…

• 200’e yakın plak doldurdu, Sahibinin Sesi’nde kendisine en çok Fahire –Refik Fersan, Mesut Cemil, Ruşen Kam ve Nubar Tekyay, Fevzi Aslangil eşlik etti.
• İlk plağı Sahibinin Sesi firmasına Acemaşiran gazel ile Suphi Ziya Özbekkan’ın ‘Neden Hiç Durmadan Sevmiş Bu Gönlüm’ adlı Uşşak şarkısıdır.

• Sahibinin Sesi firması dünyanın en ünlü solist ve topluluklarının plaklarına uyguladığı ‘siyah etiket üzerine sarı yaldız’ı Münir beyin plaklarında da kullandı.

• Refik Fersan iki Mahur şarkısını onun için besteledi: ‘Ver Saki Tazelendi Derdim Bu Gece’ ve ‘Bir Neş’e Yarat Hasta Gönül Sen de Biraz Gül”.

 

 

• Hayatında ne çok soğuk, ne de çok sıcak hiçbir şey yiyip içmedi.
• Çok iyi futbol oynadığı halde kafası sarsılır, hançeresi ve ses telleri zarar görür diye asla kafa topu kullanmadı.

Sahneye Çıktığı Yerler

1937 senesinden itibaren içkisiz bahçelerde okumuş, Panaroma, Sarayburnu, Çiftesaraylar, Küçükçiftlik, Tepebaşı, Belvü, Beyaz Park, Kalamış Kulübü gibi mekânlarda sahneye çıkmıştır. 1959-60’lı yıllardan başlayarak 10 yıl boyunca Temmuz ve Ağustos aylarının mehtaplı gecelerinde Moda Deniz kulübünde konser vermiş, bu konserleri kıyıdan da olsa dinlemeye yüzlerce kayık gelmiştir.

İstanbul’da Konser Verdiği Yerler

• Fransız tiyatrosu (3 sene) Bugünkü Ses-Ortaoyuncular
• Melek- Emek sinemaları
• Saray Sineması (20-22 sene)

Sahne Kıyafetleri

• Beyaz elbise veya krem ceket altına kahverengi pantolon
• Mevsimine göre lacivert ceket, gri pantolon

Gittiği Lokantalar

Beyoğlu’nda Degüstasyon, Pera Palas ve Abdullah Efendi Lokantaları, Gemi Restoran ve Tarabya’da Kıyı Restoran.

Sevdikleri, Sevmedikleri

• İstinye’de Sadık’ın kahvesini ve buradan Kandilli’yi seyretmeyi,
• İyi bir kürekçi olduğu için Moda- Kalamış arasında kürek çekmeyi,
• Yeniköy’den çörek, Kadıköy’deki Cemilzâde’den meyveli badem ezmesi almayı,
• Konyağı nane şekeri ile içmeyi, rakı içerse limon kabuğu koymayı,
• Arada bir viskiyle puro içmeyi,
• Lavanta kolonyasını,
• Şarapla beyaz etli balık ve zeytinyağlı enginarı

sever;

• Sallanır diye Salı gününden hoşlanmaz, o günler konser vermez,
• Kürklü hanımların, smokinli beylerin konser aralarında kulise gelip zorla öpmek istemelerinden ise hiç hoşlanmazdı.

Ölümünden on yıl sonra 27 Nisan 1991’de Kalamış sahilindeki caddeye adı verildi ve Kalamış Parkı’na bir büstü kondu.

İncilâ Bertuğ